Święto Wojska Polskiego, czyli dlaczego 15 sierpnia mamy wolne?

Dzień 15 sierpnia ustanawia się Świętem Wojska Polskiego. Tyle ustawa z dnia 30 lipca 1992 r., która zniosła Dekret z dnia 7 października 1950 r. wprowadzający Dzień Wojska Polskiego w rocznicę Bitwy pod Lenino. Obecna data i zmiana ważności z Dnia na święto państwowe, wynika ze zmian politycznych w Polsce w latach 90 tych poprzedniego stulecia, oderwaniem od tradycji tzw. peerelu i powrotem do dorobku II Rzeczpospolitej. To właśnie w okresie międzywojennym Minister Spraw Wojskowych gen. broni Stanisława Szeptycki rozkazem 126 ustanowił Święto Żołnierza.

Święto miało być obchodzone w dniu 15 sierpnia, na pamiątkę zwycięstwa nad bolszewikami i chwałę oręża polskiego. W Rozkazie czytamy cyt. „W dniu tym wojsko i społeczeństwo czci chwałę oręża polskiego, której uosobieniem i wyrazem jest żołnierz. W rocznicę wiekopomnego rozgromienia nawały bolszewickiej pod Warszawą święci się pamięć poległych w walkach z wiekowym wrogiem o całość i niepodległość Polski”.

Pamiętajmy również, że większa część społeczeństwa polskiego tzw. Cud nad Wisłą, utożsamiała z obchodzonym, od co najmniej wieków średnich w Polsce, świętem Matki Bożej (obecnie Wniebowzięcia) i jej opatrznością w tamtych dniach. 15 sierpnia był traktowany jako święto polskiej armii również w wiekach wcześniejszych. Wynikało to z daty urodzin Napoleona Bonapartego. Tak wyglądają źródła.

Dlaczego święto Wojska jest tak ważne, dlaczego obchodzone jako państwowe, jako dzień wolny od pracy i celebrowany przez kościoły? Jest ważny z wielu powodów. Podajmy więc jeden z nich. Obecnie Siły Zbrojne Rzeczpospolitej Polskiej to prawie 200 000 żołnierzy służących w różnych ich rodzajach. Każdy z nich przysiągł za sprawę swojej Ojczyzny w potrzebie krwi własnej ani życia nie szczędzić. Dlatego. Chociażby dlatego.

dr ppor. Wojciech Wasilewski
Towarzystwo Wiedzy Obronnej