Mural w Rokiciu przy “kobylim kościele”
Na budynku parafialnym w Rokiciu powstał mural upamiętniający 800-lecie parafii i kościoła. To najstarszy kościół parafialny w liczącej niemal 950 lat diecezji. Według przekazów świątynia została ufundowana za środki pochodzące ze sprzedaży dzikich koni, stąd pochodzi nazwa „kobyli kościół”.
Mający 18 metrów długości mural powstał na ścianie budynku parafialnego z okazji 800-lecia parafii i kościoła w Rokiciu. Znajduje się na nim wizerunek bryły romańskiego kościoła, położonego nad Wisłą. W tle można dostrzec konie: kościół został prawdopodobnie zbudowany za pieniądze pochodzące z sprzedaży dzikich koni, tarpanów, stąd nazwa „kobyli kościół”.
Poza tym na muralu są dwie daty: 29 czerwca 2025 roku, kiedy wraz z biskupem płockim Szymonem Stułkowskim uczczona zostanie 800. rocznica kościoła i parafii oraz 6 lipca 2025 roku – gdy gościem specjalnym Dnia Dziękczynienia za wyjątkowy jubileusz będzie były misjonarz kard. Philippe Barbarin, emerytowany arcybiskup Lyonu.
Na muralu jest też patronka parafii św. Małgorzata (III/IV wiek) ze swoimi atrybutami (palmą i smokiem u stóp) oraz patroni kościoła: święci apostołowie Piotr i Paweł. Między nimi w sercu Jezusa umieszczono napis: „Rozpal ogień wiary”.
Św. Małgorzata trzyma wstęgę z historią parafii: herbem diecezji płockiej oraz herbami rodów, które żyły w Rokiciu: Rościszewskich herbu Junosza, Murzynowskich herbu Ogończyk, Myśliborskich herbu Dołęga, Rembielińskich herbu Lubicz, Rokickich herbu Rogala.
Pamiątkowy mural za środki parafialne wykonali Dominika Glanc, Artem Kalach oraz Tomasz Smieszkoł.
Nie tylko nasz kościół, ale też cała nasza miejscowość nabiera barw przed rozpoczęciem roku jubileuszowego – uważa ks. Bogdan Zalewski, proboszcz parafii, były wieloletni misjonarz w Wenezueli.
Kościół św. Apostołów Piotra i Pawła w Rokiciu, to kościół parafialny parafii pw. św. Małgorzaty. Powstał prawdopodobnie na początku XIII wieku w stylu romańskim i do dziś nie uległ znacznym ingerencjom w architekturę zewnętrzną. Nazywany była „kobylim kościołem”, gdyż według miejscowych, niepotwierdzonych naukowo podań zbudowano ją za pieniądze pochodzące ze sprzedaży dzikich koni, które w tych okolicach wyłapywano (wzgórze, na którym stoi, było miejscem koncentrowania się stad koni).
Kościół jest stosunkowo niewielki i ma 18 metrów długości. Składa się z trzech części: prezbiterium, nawy i wieży na planie kwadratu. W 1783 r. wnętrze zostało poważnie przebudowane z zatraceniem pierwotnych cech stylowych. Na wyposażeniu świątyni jest barokowy, złocony ołtarz, jak również XVII-wieczna chrzcielnica. Pod stopniami ołtarzowymi umieszczony jest grobowiec cześnika dobrzyńskiego Stanisława Myśliborskiego (zm. 1569) z płytą pamiątkową.
Na elewacjach znajdują się płytkie wgłębienia (dołki) w cegłach, które najprawdopodobniej są pozostałościami po wzniecaniu ognia w Wielką Sobotę. Część z nich oznaczała zmarłych chowanych na przykościelnym cmentarzu (przy dołkach ryto też znaki będące prostymi wiejskimi epitafiami – jodełki, pługi, krzyże). Oprócz tego na cegłach wyryte są różne imiona i nazwiska stanowiące swoiste pamiątki osób zwiedzających kościół lub go remontujących. Najstarszy ryt tego typu pochodzi z roku 1647. Kamienne ogrodzenie nawiązuje do okresu średniowiecza. Nieopodal, na nadwiślańskiej skarpie, położony jest zabytkowy cmentarz.
