Panda ruda: mały, charyzmatyczny mieszkaniec ZOO Płock
Z nadejściem jesieni świat wypełnia się paletą barw – od głębokich czerwieni, przez ciepłe odcienie pomarańczu, aż po nasycone żółcie. To idealny moment, aby opowiedzieć o jednym z najbardziej rudych mieszkańców płockiego ogrodu zoologicznego – pandzie rudej, która fascynuje naukowców i miłośników zwierząt od prawie 200 lat. Zapraszamy w podróż do świata tego charyzmatycznego zwierzaka, który z wdziękiem i zwinnością porusza się w koronach drzew, będąc prawdziwą ikoną azjatyckich lasów.
Choć nazwa panda ruda, może sugerować jej pokrewieństwo z pandą wielką, to w rzeczywistości są to dwa osobne gatunki. To zwierzę genetycznie bliższe szopom, łasicom i skunksom, zaskakuje swoją historią ewolucyjną.
Panda ruda zamieszkuje iglaste, liściaste i mieszane lasy strefy umiarkowanej, rozciągające się od Nepalu, przez Indie, Bhutan, po chińskie prowincje Syczuan i Junnan. Preferuje strome zbocza, gdzie gęsty bambus zapewnia jej schronienie i pożywienie. Jest samotnikiem, a jej głównym siedliskiem są drzewa, po których porusza się z niezwykłą zwinnością dzięki zakrzywionym pazurom i elastycznym stawom. Ogon, choć nie jest chwytny, pomaga jej w utrzymaniu równowagi.
Podobnie jak panda wielka, panda ruda posiada wydłużoną kość nadgarstka, tak zwany “fałszywy kciuk”. Ta wyjątkowa adaptacja pozwala jej sprawnie chwytać łodygi bambusa, który stanowi podstawę jej diety. Mimo, że ma przewód pokarmowy mięsożercy, swój jadłospis wzbogaca również owocami i kwiatami. Zdolność trawienia bambusa jest więc u pand ograniczona. Aby dostarczyć organizmowi odpowiednią ilość składników odżywczych, zmuszona jest do jedzenia ogromnych ilości pokarmu – nawet do 4 kg świeżych pędów dziennie!
Panda ruda jest niestety gatunkiem zagrożonym, wpisanym na Czerwoną Listę IUCN od 2015 roku. Głównymi przyczynami spadku populacji są kłusownictwo oraz niszczenie i fragmentacja siedlisk spowodowane wylesianiem i działalnością człowieka. Pomimo że trudno zaobserwować pandy rude w naturze, a większość badań nad ich zachowaniem prowadzono w warunkach ex-situ, wiadomo, że są to stworzenia terytorialne, oznaczające swoje tereny za pomocą moczu, kału oraz wydzielin gruczołów. Ich aktywność przypada głównie o zmierzchu i w nocy.
Wobec wyzwań, z jakimi boryka się panda ruda, rola ogrodów zoologicznych staje się nieoceniona. Miejsca te nie tylko zapewniają schronienie i opiekę nad tymi wyjątkowymi zwierzętami, ale także odgrywają kluczową rolę w programach hodowlanych, które mają na celu zwiększenie liczebności populacji i w przyszłości, być może, reintrodukuję do naturalnych siedlisk.
Dlatego, jeśli masz ochotę poznać bliżej to niezwykłe, rude stworzenie, zobaczyć jak z gracją porusza się po drzewach i dowiedzieć się więcej o jego życiu, odwiedź płockie ZOO. Mieszka tam para pand rudych – Laya i Hari. To doskonała okazja, by nie tylko zobaczyć te urocze zwierzęta na własne oczy, ale również wesprzeć misję ochrony zagrożonych gatunków.
